Afgelopen vrijdagavond merkte ik dat mijn lichaamstemperatuur aan de hoge kant was. Ik bleek inderdaad verhoging te hebben. Waar de thermometer de hele week niet meer dan 36,7 °C aangaf was het nu 37,5 °C. Nog geen reden voor paniek, maar wel om de boel scherp in de gaten te houden. Immers, mijn weerstand is heel laag, mijn leukocytenwaarde was donderdag zelfs onmeetbaar laag. Op zaterdag en zondag overdag bleef mijn temperatuur net onder 38 °C hangen, maar zondagavond liep het snel op naar bijna 39 °C. Ook werd mijn abces weer wat gevoelig en daalde mijn energieniveau steeds meer.
Volgens het voorgeschreven protocol hebben we de dienstdoend hematoloog van het LUMC gebeld. Net als begin augustus moesten we ons weer melden bij de afdeling Spoedeisende Hulp, alwaar de gebruikelijke intake en algemene onderzoeken werden gedaan. Het was 2 uur in de nacht toen Astrid weer naar huis kon en ik een plaatsje had gekregen op de afdeling Acute Opname. Voor het slapengaan kreeg ik de eerste dosis antibiotica. Intussen ging het lab aan de slag met een hele batterij kweekflesjes om te kijken of er mogelijk een bacterie in mijn bloed zou zitten.
Op maandag is door een chirurg gekeken of mijn abces mogelijk weer aan het opspelen was. Het was wel wat opgezet en gevoelig, maar er was geen sprake van een ontstoken holte. Een minuscuul sneetje leverde ook niets noemenswaardigs op, alleen een beetje wondvocht dat ook gelijk op kweek gezet is. In de loop van de dag kreeg ik met regelmaat een paar spuiten met antibiotica, en aan het eind van de middag een bloedtransfusie met rode bloedcellen, omdat mij Hb-waarde erg laag was (4,9 mmol/l). Deze combinatie heeft ervoor gezorgd dat de koorts zakte en mijn energieniveau weer flink steeg.
Vanochtend begon daarom al goed: mijn ontbijt smaakte me weer en ik voelde me een stuk fitter. De zaalarts vertelde me dat ik mogelijk in de loop van de dag naar huis zou kunnen. Dat hing nog af van de uitslag van het lab: mocht er nog een ander antibioticum blijken nodig te zijn, dan zou ik alleen naar huis kunnen als dat in de vorm van pillen beschikbaar zou zijn. En als de chirurg geen reden meer zou zien om nog iets aan mijn abces te doen. Gelukkig was dat zo. De bloedkweken leverde allemaal een negatief, en dus gunstig, resultaat. Deze kweken zullen de komende dagen nog verder worden gevolgd, er zijn bacteriën die zich pas na langere tijd laten zien. Maar dat was geen reden om mij nog langer vast te houden. Mijn toegenomen energie heeft duidelijk verband met de bloedtransfusie, die mijn Hb heeft laten stijgen naar 6,1 mmol/l.
Om half vier kwam Astrid mij ophalen en nu zit ik weer lekker thuis dit stukje te schrijven. Overmorgen moet ik me alweer bij het LUMC melden voor de reguliere controle, maar vannacht slaap ik weer lekker in mijn eigen bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten