Zin in koffie

Vanochtend had ik zin in koffie. Als gevolg van de chemo's smaakte koffie me helemaal niet meer, maar dat is blijkbaar aan het veranderen. Ook andere verschijnselen die je kunt toeschrijven aan bijwerkingen van de chemo's nemen af, zoals een droge mond en een verstoorde spijsvertering. Ik zie dat maar als een teken van hoop, dat ik de vervelendste bijwerkingen van de chemo achter de rug heb. De medische staf heeft uitgebreid verteld hoe heftig deze effecten kunnen zijn, ik behoor blijkbaar tot de gelukkigen waarbij het allemaal wel meevalt. Dat neemt niet weg dat effecten van de chemo op langere termijn nog wel zullen komen, met name verlies van mijn hoofdhaar. Daar is nu echter nog niets van te merken.

Intussen kijk ik naar het prikbord in mijn kamer, dat inmiddels helemaal vol hangt met kaarten. Het is erg fijn zoveel post te krijgen, om te merken dat zoveel mensen betrokken zijn bij mijn situatie.

De wetenschap staat inmiddels niet stil. Een nieuwe hoogleraar in Utrecht geeft hoop voor de langere termijn met het onderzoek dat hij doet, lees een impressie van zijn oratie.