Een verkoudheid

Afgelopen dinsdagavond begon ik last te krijgen van een keelverkoudheid. Normaal gesproken niets bijzonders, maar na een stamceltransplantatie iets om voorzichtig mee te zijn. Het was de eerste keer na mijn transplantatie dat er iets met mijn gezondheid aan de hand was.

Donderdag werd ik wakker met verhoging, vrijdagochtend liep dat op tot een lichte koorts, 38,7 °C. Volgens de richtlijnen die we van het LUMC hebben meegekregen is dat reden om contact op te nemen met het ziekenhuis. We werden gevraagd naar de eerste hulp te komen, de polikliniek was dicht. Wat volgde was een uitgebreid bloedonderzoek en lichamelijke controle, inclusief thoraxfoto.

De artsen nemen het risico op een gevaarlijke infectie heel serieus en lichten je helemaal door, ook al lijkt er niet meer aan de hand dan een verkoudheidsvirus. Dit alles kostte ruim 3 uur op de eerste hulp, maar daarna wisten we dat er niets ernstigs aan de hand is. Gewoon een verkoudheidsvirus waar ik, als gevolg van mijn "nieuwe" afweersysteem, wat heftiger op reageerde dan normaal. Of misschien wel een reactie op de griepprik die ik woensdag heb gekregen...

Het gaat steeds beter

We zijn nu 2 weken verder sinds het vorige bericht. En alles gaat goed! Mijn energie is inmiddels weer zo toegenomen, dat ik het aandurf om deze week weer wat te gaan werken. Ik heb gisteren een paar uur een vergadering bijgewoond, morgen wacht ook nog een bespreking. En ook vrijdag heb ik een werkafspraak staan. Zo werk ik een paar dagen, per dag een paar uur, en zo verken ik mijn grenzen. Die vallen me reuze mee. Ik ben gisteren op de fiets naar werk gegaan, dat leverde ook geen problemen op. Gisteravond een extra lange koorrepetitie, daar ben ook op de fiets naar toe gegaan. Dat lukt allemaal goed, heerlijk!

Vandaag hebben we met de hematoloog afspraken gemaakt over de komende onderzoeken. Er is bloed afgenomen om de waarde van de paraproteïnen vast te stellen. Deze waarde is een indicatie voor de activiteit van de ziekte. Omdat de chemokuur nog actief is in mijin lichaam kan deze waarde de komende weken nog verder afnemen. Op 8 december staat een beenmergpunctie gepland, voor het eind van het jaar hebben we dan een beeld van de mogelijk restactiviteit van de ziekte.

Bovenal ben ik erg blij met de manier waarop ik de opname, de stamceltransplantatie en de periode thuis daarna heb doorstaan. Ernstige bijwerkingen zijn uitgebleven, mijn bloedwaardes zijn "sky high" gestegen en gebleven en ik heb sinds ik thuis ben geen koorts of andere narigheid gekregen. Samen met mijn goede conditie geeft dat goede hoop voor de toekomst.